پل اندوسکوپ برای سیستوسکوپی تک کانال بیوپسی

سوالات عمومی

عوارض پس از عمل جراحی و مدیریت ریسک ابزارهای جراحی اورولوژیک چیست؟

عوارض پس از عمل و مدیریت ریسک ابزارهای جراحی اورولوژیک یک موضوع پیچیده و چند وجهی است که شامل انواع مختلف جراحی و عوارض مختلف است.در زیر یک تحلیل دقیق از این مسئله بر اساس داده ها ارائه شده است.:

1عوارض بعد از عمل معمول
عوارض جراحی لاپاراسکوپی:

ایمفیزیما زیر پوست: این شایع ترین عوارض خفیف جراحی لاپاروسکوپی است که معمولاً نیازی به درمان ندارد و می تواند به خودی خود جذب و از بین برود.
عفونت برش: این عارضه باید به موقع درمان شود تا از عفونت بیشتر جلوگیری شود.
پارگی روده: این نیز یک عارضه شایع است و در صورت کشف آن باید به موقع ترمیم شود.
آسیب عروقی: شامل آسیب عروق خونی بزرگ، مانند آسیب به انتهای دور از آئورت شکم، ورید حفره ای پایین و شاخه های آن، شیوع کلی 0. 5٪ تا 3.0٪ است.که یک عوارض جدی تر است.
عوارض جراحی باز:

جراحی آدرنال باز: ممکن است به اندام های اطراف مانند روده و رگ های خونی آسیب برساند.
پروستاتکتومی رادیکال باز: ممکن است به کولون سیگموئید و پکسوس عروقی رترروپوبی آسیب برساند.
سایر عوارض شایع:

عفونت دستگاه ادراری پس از عمل: این یک عارضه بسیار شایع در جراحی اورولوژیک است. دمای بدن بیمار، سرخ شدن، تورم، درد و تخلیه را باید از نزدیک کنترل کرد.و این علائم باید به موقع به پزشک گزارش شود..
ترومبوز: مانند ترومبوز وریدی عمیق (DVT) و ترومبومبولی ریوی (PE) ، یکی از عوارض رایج دوره جراحی است.
عوارض متابولیک: مانند سندرم از دست دادن نمک و اسیدوز متابولیک.
سنگ های مثانه، تنگی ادراری / مقعد، شکستگی خود به خود، فتق و فیستول و غیره
2مدیریت ریسک و اقدامات پیشگیرانه
آماده سازی و ارزیابی قبل از عمل:

یک معاینه فیزیکی دقیق انجام دهید تا اطمینان حاصل شود که بیمار هیچ ضدعلاقه جراحی مشخصی ندارد، مانند استفاده از آنتی کوگولانت های خوراکی و سابقه جراحی قبلی.
ابزار و مواد جراحی خاص مانند ابزار تعمیر عروق را آماده کنید و کارکنان پزشکی را برای مقابله با شرایط غیر منتظره به طور کامل آموزش دهید.
درمان و مراقبت پس از عمل:

موسسات پزشکی باید در ارتباط انتقال پس از عمل، ارزیابی فوری، مدیریت بهبود و راهنمایی تخلیه، کار خوبی انجام دهند.و خطرات ایمنی پس از عمل را تا حد ممکن از بین ببرید.
برای کاهش بروز عوارض از اقدامات پیشگیرانه ای مانند استفاده از بخیه های غیر قابل جذب، شستشوی منظم کاتتر و حفظ نفوذ روده استفاده شد.
درمان عوارض برای بیماران در گروه مشاهده مورد استفاده قرار گرفت و نتایج نشان داد که شیوع عوارض پس از عمل کم بود.میزان درد برش و زمان بستری شدن در بیمارستان به طور قابل توجهی کاهش یافته است.، و کیفیت زندگی بالا بود.
درمان عوارض خاص:

براي آسيب هاي عروقي، براي درمان سريع به جراحي باز منتقل بشه.
برای آسیب ادراری، بخیه یا آناستوموز برای بازگرداندن پیوستگی ادراری مورد نیاز است.
برای خونریزی های شدید، سندرم تزریق ادرار (TURS) ، سندرم تنگی ادرار و غیره در جراحی TURP، باید اقدامات پیشگیرانه و درمانی مربوطه انجام شود.
نتیجه گیری
انواع مختلفی از عوارض پس از عمل جراحی دستگاه های جراحی اورولوژیک وجود دارد، از امفیزیم زیر پوست خفیف تا آسیب های شدید عروقی.مدیریت دقیق پس از عمل و مداخله موثر پرستاری، بروز این عوارض می تواند به طور قابل توجهی کاهش یابد و کیفیت پیش بینی بیمار بهبود یابد.موسسات پزشکی باید مدیریت ریسک پس از عمل را تقویت کنند و سیستم مدیریت ایمنی را بهبود بخشند تا امنیت و بهبود بیماران تضمین شود..

آخرین روش درمان امفيزم زير پوست در جراحي اورولوژيک چيست؟

در جراحی اورولوژیک، آخرین روش های درمان امفیزیم زیر پوست شامل موارد زیر است:

تنفس مداوم اکسیژن با جریان کم: این روش می تواند به بیماران کمک کند تا ایمفیزیم زیر پوست را از بین ببرند.عملیات خاص این است که یک لوله یک سوراخ اکسیژن را در حفره بینی برای تنفس اکسیژن کم جریان وارد کنید.، و عمق ورودی حدود 0.5 ~ 1 سانتی متر است تا از ناراحتی و تنگ شدن کانال تنفس جلوگیری شود.

روش خروجی زیر پوست: در هر تغییر لباس، با استفاده از کف دست برای فشار دادن امفیزیم زیر پوست برای دفع گاز استفاده کنید.

برای امفيزم زیر پوست شدید،ممکن است جراحی به طور موقت متوقف شود و پنوموپریتونوم آزاد شود تا بروز امفیزیم زیر پوست را کاهش دهد..

تنفس تک ریه: در جراحی لاپاراسکوپی ریتروپریتونال در اورولوژی، استفاده از تنفس تک ریه می تواند به طور قابل توجهی میزان بروز و درجه امفیزیم زیر پوست را کاهش دهد.در مقایسه با تنفس دو رگی، جذب CO2 گروه تهویه ی تک ریه کاهش می یابد و در نتیجه به طور موثری تحت کنترل ایمفیزیم زیر پوست قرار می گیرد.

چگونه به طور موثر از خطر خونریزی پس از برداشتن پروستات رادیکال باز جلوگیری و مدیریت کنیم؟

چگونگی جلوگیری موثر و مدیریت خطرات خونریزی پس از پروستاتکتومی رادیکال باز نیاز به بررسی جامع اقدامات متعدد دارد.در زیر استراتژی های دقیق پیشگیری و مدیریت وجود دارد::

ارزیابی و آماده سازی قبل از عمل:

یک ارزیابی جامع قبل از عمل از بیمار انجام دهید، از جمله ارزیابی خطر خونریزی.تصمیم بگیرید که آیا درمان ضد تخمک گذاری یا درمان پل را بر اساس نتایج ارزیابی متوقف کنید..
اهمیت دادن به مراقبت های روانشناختی، تمرینات عملکردی را برای سازگاری با شرایط پس از عمل، تقویت تنظیمات رژیم غذایی و آماده سازی روده برای کاهش خونریزی در طول عمل جراحی.
روش جراحی مناسب را انتخاب کنید:

در مورد استفاده از لاپاراسکوپی یا لاپاراسکوپی با کمک ربات برای پروستاتکتومی رادیکال فکر کنید، که مزایای برش های جراحی کوچک، خونریزی کم،و شیوع کم عوارض بعد از عمل.
مهارت های عملیاتی در داخل عمل:

در طول عمل، باید تا حد ممکن از آسیب به رگ های خونی اجتناب شود تا خونریزی کاهش یابد.توصیه می شود که در طول عمل جراحی احتیاط بیشتری داشته باشید..
درمان پس از عمل جراحی:

پس از عمل جراحی، جایگزینی مایع و گسترش حجم و درمان ضد عفونت باید به طور فعال انجام شود و اگر لازم باشد، انتقال خون باید داده شود.اغلب خونریزی های جزئی می توانند با درمان محافظه کارانه بهبود یابند..
توجه به تقویت نظارت بر علائم حیاتی، حفظ شفافیت هر لوله تخلیه و رسیدگی سریع به آسیب های احتمالی مقعد داشته باشید.
روزه گرفتن معمول و اجتناب از نوشیدن برای 2 تا 3 روز، که می تواند به طور مناسب برای مشکوک به آسیب مقعد افزایش یابد.
اقدامات پیشگیرانه دارویی و مکانیکی:

شدت اقدامات پیشگیرانه را با توجه به سطح خطر خونریزی بیمار تنظیم کنید. برای بیماران با خطر متوسط و بالا، اقدامات پیشگیرانه مکانیکی تا تخلیه توصیه می شود.برای بیماران کم خطر، داروها و یا اقدامات پیشگیرانه مکانیکی توصیه نمی شود.
برای پیشگیری از ترومبوآمبولی وریدی (VTE) از فیلترهای قابل استفاده استفاده کنید و حذف فیلترها را در عرض یک ماه پس از جراحی به طور منظم ارزیابی کنید.
نظارت و پیگیری طولانی مدت:

درمان ضد تخمک گذاری را بر اساس خطر خونریزی و ترومبوز پس از جراحی ادامه دهید و به طور منظم پیگیری کنید تا اطمینان حاصل شود که بیمار به خوبی بهبود می یابد.

استراتژی های تشخیص و درمان زودهنگام ترومبوز وریدی عمیق (DVT) پس از جراحی اورولوژیک چیست؟

استراتژی های تشخیص و درمان اولیه ترومبوز وریدی عمیق (DVT) پس از جراحی اورولوژیک شامل جنبه های زیر است:

قبل از جراحی، ارزیابی خطر ترومبوز وریدی عمیق در بیماران مهم است. این شامل عوامل مانند سن بیمار،بیماری های زمینه ای (مانند بیماری قلبی عروقی)، دیابت، چاقی و غیره) ، نوع جراحی انجام شده و مدت زمان آن و توانایی حرکت پس از جراحی.کارکنان پزشکی می توانند با دقت میزان خطر خاص DVT بیمار را پس از جراحی تعیین کنند و اقدامات پیشگیرانه مربوطه را ارائه دهند.

در صورت مشکوک به DVT، بررسی سونوگرافی اندام های پایین و رگ های لگن باید بلافاصله انجام شود.جراحی سرطان پروستات و کاشت مجدد لگن کلیه ممکن است خطر DVT را افزایش دهد.

روش های درمان:

درمان ضد خونریزی: این یکی از رایج ترین درمان های DVT است، به ویژه زمانی که DVT مشکوک یا تایید شده است.درمان ضد تخمک گذاری به سرعت لازم است تا از شکستن لخته های خونی و ایجاد ایمبولیس ریوی جلوگیری شود..
ترمبکتومی مکانیکی: این روش از جمله ترمبکتومی مکانیکی پرکوتانی (PMT) ، سریعتر و موثرتر از ترمبومولیز هدایت شده توسط کاتتر (CDT) است.
درمان ترومبولیتیک: استفاده از داروهایی برای حل لخته های خونی برای DVT حاد و زیر حاد مرکزی و کل اندام های پایینی مناسب است.
روش های مداخله ای دیگر: مانند کاشت فیلتر، گسترش بالون، کاشت استنت و جذب ترومبوس.
در برخی موارد، لوله های TED و دستگاه های فشرده سازی متوالی می توانند برای کاهش علائم DVT و کاهش خطر ترک لخته های خونی استفاده شوند.

ایجاد یک تیم پرستاری هشدار خطر، سازماندهی آموزش منظم منظم و یادگیری برای همه اعضای، انجام ارزیابی خطر ترومبوز وریدی عمیق برای هر بیمار،و اقدامات پیشگیرانه هدفمند را بر اساس نتایج ارزیابی اجرا کند.

اقدامات جدید پیشگیری و مدیریت عوارض متابولیک پس از جراحی اورولوژیک چیست؟

در حال حاضر انواع اقدامات پیشگیری و مدیریت جدید برای عوارض متابولیک پس از جراحی اورولوژیک وجود دارد.هدف این اقدامات کاهش واکنش استرس پس از عمل بیمار است.، بهبود محیط داخلی بدن و بهینه سازی وضعیت تغذیه بیمار، در نتیجه بهبود پس از عمل را ترویج می کند.

مدل مدیریت تغذیه در کل دوره:این مدل به بیماران کمک می کند تا پس از عمل جراحی بهبود یابند و بیماری ها را درمان کنند، با کاهش واکنش استرس پس از عمل و بهبود محیط داخلی بدن، در حالی که وضعیت تغذیه بیمار را بهبود می بخشد.

بهبود سریع پس از جراحی (ERAS): این برنامه بر یک سری اقدامات پرستاری استاندارد قبل، در طول و بعد از جراحی تاکید دارد.از جمله متوقف کردن مصرف داروهایی که ممکن است باعث عوارض مانند مهار کننده های فاکتور رشد اندوتیلی عروقی (VEGF) شوند.، سایکلوفوسفامید و غیره و اجتناب از مصرف داروهایی که ممکن است باعث سمی شدن کلیه شوند مانند سیسپلاتین و میکافیم با دوز بالا. علاوه بر این، سولفات سدیم برای جلوگیری از سمی شدن کلیه توصیه می شود.برای پیشگیری از کم خونی متوسط تا شدید، از مصرف دارو و فاکتور تحریک کننده کلونی گرانولوسیت (GCSF) اجتناب می شود..

کنترل قند خون و کنترل مایعات: برای بیماران مبتلا به دیابت، کنترل قند خون پس از جراحی به ویژه مهم است.نگه داشتن قند خون در 110 میلی گرم در دسی لیتر یا کمتر می تواند میزان مرگ و میر و سپسیس را به طور قابل توجهی کاهش دهدبنابراین، قند خون باید به دقت کنترل شود و استراتژی های پیشگیری مربوطه پس از جراحی انجام شود.

نظارت و مدیریت دیسلپیدمی: برای بیماران مبتلا به پیوند کلیه، سطح لیپید خون باید از دوره جراحی کنترل شود.و استراتژی های مدیریت چربی خون فردی باید با توجه به درجه ناهنجاری های متابولیکی شکل گیرد.این شامل بررسی منظم پروتئین ادرار و افزایش فرکانس آزمایش بر اساس سابقه خانوادگی و ASCVD است.

پیشگیری از عفونت های دستگاه ادراری و سایر عوارض مرتبط با کاتتر: کاتترهای طولانی مدت ممکن است منجر به عفونت های دستگاه ادراری، سندرم کیسه ادرار بنفش،انسداد کاتتر و سایر مشکلاتبنابراین، باید اقدامات مدیریت موثر مانند جایگزینی منظم کاتترها، تمیز کردن و خشک نگه داشتن کاتترها و غیره انجام شود.

تشخیص و درمان زودهنگام: برای عوارض جدی مانند سوراخ مثانه و عفونت باکتریایی، تشخیص زودهنگام و درمان به موقع ضروری است.باید به خطر کمبود ویتامین B12 توجه شود.، که ممکن است با برداشتن روده کوچک همراه باشد و ممکن است برای سال های زیادی ادامه یابد.

چگونه می توان به سرعت و به دقت خطر آسیب عروقی را در جراحی اورولوژیک ارزیابی و مدیریت کرد؟

در جراحی اورولوژیک، ارزیابی و مدیریت سریع و دقیق خطر آسیب عروقی بسیار مهم است. شرح مفصلی از نحوه انجام این کار بر اساس داده ها در زیر است:

استفاده از ابزار تشخیصی:

سونوگرافی دوگانه و آنژیوگرافی CT روش های تشخیصی رایج هستند که می توانند به طور موثر آسیب های عروقی را شناسایی کنند.

برای آسیب های بزرگ عروق شکمی، جراحی باز توصیه می شود و رگ های خونی آسیب دیده با استفاده از سوزن های مستقیم از طریق دیواره شکمی بخیه می شوند.

نظارت و ارزیابی درون جراحی:

از نزدیک جریان ورودی و خروجی مایع ورودی را بررسی کنید تا تشخیص زودهنگام تخلیه مایع را تضمین کنید.

الکترولیت های سرم، تعادل اسید- پایه، اکسیژن و فشار راه های تنفسی را ارزیابی کنید، که می تواند به تشخیص زود هنگام عوارض احتمالی کمک کند.

فشار اکسیژن را به 20-25mmHg افزایش دهید و در صورت لزوم سوزن های سوراخ کننده اضافی وارد کنید، در حالی که از اسفنج ها یا باندها برای فشار بر محل آسیب استفاده می کنید.
درمان پس از عمل جراحی:

وضعیت بیمار باید در دوره اولیه پس از عمل از نزدیک تحت نظر باشد، از جمله ضربان قلب، فشار خون و سطح آگاهی، و کبودی ها، حجم خونریزی، درد و غیره.در شکم باید مشاهده شود.
لازم است به خونریزی پس از عمل و انتقال خون توجه کنید و در زمان لازم اقدامات مداخله را انجام دهید.
استراتژی درمان درجه بندی شده:

برنامه های درمانی مختلف با توجه به ثبات بیمار و نشانه های خاص آن تهیه می شوند.ممکن است لابروتومی فوری یا درمان اضطراری لازم باشد.در حالی که برای بیماران پایدار، مشاهده و امبولاسیون عروقی انتخابی می تواند انجام شود.
برای خونریزی قابل مشاهده، اسکن سی تی مارپیچی با کنتراست افزایش یافته توصیه می شود و نیاز به آنژیوگرافی بیشتر و ایمبولاسیون عروقی انتخابی بر اساس نتایج تعیین می شود.
احتیاط:

در هنگام انجام جراحی لاپاروسکوپی، باید از عملیات عجولانه و شناسایی آناتومیک نادرست برای کاهش بروز آسیب عروقی اجتناب شود.
برای بسته شدن موثر رگ های خونی، از ابزارها و تکنیک های مناسب مانند الکتروکوگولاسیون تک قطبی یا دو قطبی استفاده کنید.
درمان موردی خاص:

برای خونریزی مداوم، بزرگ شدن هماتوم یا هماتوم مرکزی که ناشی از آسیب نفوذی کلیه یا آسیب ناب است،ارزیابی مستقیم مورد نیاز است و نیاز به انفرتومی بر اساس وضعیت خاص تصمیم گرفته می شود..
آسیب های ادراری معمولاً ناشی از آسیب نفوذی هستند و باید با مطالعات تصویربرداری مشکوک شوند تا از تشخیص اشتباه جلوگیری شود.

برای عکس ها و جزئیات بیشتر لطفا با من تماس بگیرید:
نام شرکت: Tonglu Wanhe Medical Instruments Co., Ltd.
فروش: اما
تلفن: +86 571 6991 5082
تلفن همراه: +86 13685785706